32e t/m 35e dag

32e dag vrij 24 mei
Vandaag willen we Sahagun bereiken, 85 km verderop. Door de winderige, maar vandaag ook zonnige hoogvlakte door diverse mooie plaatsjes gereden, zoals Boadilla del Camino met ook weer ooievaarsnesten op de kerktoren en een stenen zuil, waartegen vroeger de veroordeelde misdadigers te kijk werden gezet. In de tuin van de refugio hebben we gezellig koffie gedronken en gekletst met 2 Nederlandse vrouwen. De beheerder bleek ook artistieke kwaliteiten te hebben, gezien de grote hoeveelheid, meest metalen, kunstwerken in de tuin. Vervolgens via Fromista naar Carrion de los Condes, vanwaar we verder reden over een vroegere Romeinse weg met stevige tegenwind. Over de haast eindeloze vlakte van de Meseta, vaak over grindpaden, nog ruim 30 km voor we in Sahagun aankwamen. Wij gaven de voorkeur aan een hotelkamer met wat meer privacy tegenover de druk bezochte refugio. Ondanks de onbeschofte ober -het horecapersoneel in Spanje is vaak kortaf, op het botte af- hebben we ons het dagmenu goed laten smaken.

33e dag za 25 mei
De vlakke weg over de Meseta zet zich voort na Sahagun. Met de zon boven ons hoofd, verkoeld door de koude tegenwind, heerlijk fietsweer. In Reliegos kwamen we op een pleintje een groep Nederlandse fietsers tegen die ons uitnodigden samen met hun het middagbrood te eten. Een jonge Spaanse fietser uit Valencia voegde zich bij ons. We waren hem al eerder een paar keer voorbijgereden, telkens als hij te voet de wat steilere klimmetjes nam. Dat ik helemaal uit Nederland was komen fietsen, vond hij crazy. Na ruim 60 km al vroeg in de middag Leon bereikt. Omdat het toeristenbureau pas later in de middag weer open ging, alvast langs de Casa de Botines van Gaudi gelopen, naar de kathedraal, de Plaza Mayor en de Parador San Marco, nu een decadent 5 sterren hostel, dat van oorsprong een opvanghuis voor Santiagopelgrims was. Later in de middag in het VVV-kantoor enkele adressen van hostels gekregen. De man daar sprak uitsluitend Spaans en was ook niet bereid om telefonisch te informeren waar nog een kamer te krijgen was. Alles in de stad bleek volgeboekt. Toen maar besloten buiten de stad te gaan zoeken. Het werd een hostal in een luidruchtige buitenwijk van Leon van duidelijk lager sociaal niveau. Het risico dat onze fietsen gestolen zouden worden was erg groot. Met klem werd ons aangeraden deze mee te nemen op onze kamer. Het was nog een heel gesjouw om onze fietsen de trappen op te krijgen en in de vrij kleine kamer naast onze bedden te parkeren. 's Avonds nog een heel eind naar het centrum gelopen om wat te eten. Voor 21.00u krijg je in een Spaans restaurant niks te eten. Pas een uur later kregen we gezelschap van wat jongelui.

34e dag zo 26 mei
Samen besloten toch maar een dag langer in Leon te blijven om te genieten van het fraaie weer en wat meer van de stad te zien. Het is zeker een bezienswaardige stad, maar is minder mondain en heeft minder allure dan Burgos. Diverse terrasjes bezocht, op een ervan kwamen we Eveline en Koen uit Heerenveen weer tegen. Al eerder met hen onderweg kennis gemaakt en ook later opnieuw ontmoet. Op de fiets vanuit Heerenveen begin april vertrokken. In een cafe alvast met mijn tablet het hotel voor morgen geboekt om niet weer eindeloos te hoeven zoeken. Ditmaal in een 3 sterrenhotel, Hotel Gaudi, in Astorga.

35e dag ma 27 mei
Door de onduidelijke routebeschrijving via allerlei omwegen ook over grindpaden uiteindelijk buiten Leon toch weer op de goede weg gekomen. Weer met mooi weer en nog steeds op de hoogvlakte was de weg van 64km naar Astorga een makkie. Onderweg weer onze vrienden uit Heerenveen tegengekomen en in Villavante, even voor Hospital de Orbigo, troffen we een caminogangster (nee, geen gangster) uit Landgraaf, die een zus bleek te zijn van iemand uit Reuver die ik ken uit mijn vroegere praktijk. Nu zitten we dus in Astorga in een tamelijk luxe hotel met vanuit ons raam uitzicht op het vroegere bisschoppelijk paleis in typische Gaudi-stijl. Nu een museum met zaken die de camino betreffen, helaas vandaag gesloten. Het stadje heeft vanalles te bieden en ziet er keurig verzorgd uit. Zo is er ook een tralievenster in een muur te zien waar vroeger vrouwen zich lieten inmetselen als boetedoening. Erboven een tekst in het Latijn, vertaald: Gedenkt mijn toestand, gisteren ik, vandaag gij. Ze leefden van wat voorbijgangers hen te eten toewierpen.
Morgen gaan we weer de bergen in, te beginnen met de zware klim naar de Cruz de Ferro.